„Najlepsi z najlepszych”

Patronat nad tymi wyborami, gdzie sw¿j g¿os mo¿na odda¿ bezpo¿rednio do urny lub drog¿ elektroniczn¿, sprawuje redakcja telewizji og¿lnopolskiej, kt¿ra dla zwyci¿scy przewiduje czas antenowy na wywiad w jednym ze swych program¿w weekendowych. Jeden z dziennikarzy tej redakcji, razem z ekip¿ realizacyjn¿, na co dzie¿ relacjonuje ze szko¿y przebieg tego plebiscytu.
G¿¿wny bohater spektaklu wok¿¿ osoby, kt¿rego osnuta jest akcja tej miniatury dramatycznej, to ucze¿, kt¿ry wydaje si¿ by¿ idealnym kandydatem do zwyci¿stwa w plebiscycie. Jednak jego popularno¿¿ w szkolnej spo¿eczno¿ci ma swoje ¿r¿d¿a w tym, co stoi w jaskrawej sprzeczno¿ci z ide¿ konkursu, maj¿cego premiowa¿ pozytywnego idola. Podstaw¿ jego kontakt¿w z r¿wie¿nikami s¿, wyniesione z domu, podpatrzone u ¿wietnie sytuowanych rodzic¿w - poczucie wy¿szo¿ci i pogarda dla elementarnych zasad wsp¿¿¿ycia spo¿eczno¿ci.
Jego „popularno¿¿” to efekt umiej¿tnego, wyrachowanego stosowania wobec r¿wie¿nik¿w element¿w agresji i przemocy psychicznej, przenoszenia na grunt szko¿y negatywnych wzorc¿w zachowa¿ ( u¿ywki, uzale¿nienie od Internetu, brak tolerancji i szacunku dla odmienno¿ci, podwa¿anie autorytetu nauczycieli).
Nauczyciele, ¿wiadomi tego, jak bardzo negatywnym dla uczniowskiej spo¿eczno¿ci b¿dzie ewentualne zwyci¿stwo tego ucznia w plebiscycie, podejmuj¿ si¿ pr¿by mediacji, maj¿cej na celu wycofanie jego kandydatury.
Jednak na przeszkodzie stoj¿ im w pe¿ni demokratyczne zasady konkursu i ca¿kowite niezrozumienie przez rodzic¿w, kieruj¿cych si¿ egoistycznymi pobudkami – konsekwencji wygranej swojego dziecka. Tej trudnej sytuacji nie polepsza r¿wnie¿ fakt odkrycia przez dziennikarza manipulacji g¿osami poparcia, kt¿rej autorem jest ucze¿, wspomagany w niej przez rodzic¿w. To za ma¿o, aby zatrzyma¿ mechanizm plebiscytu.
Ostatecznie wychowawca klasy, kt¿rej uczniem jest g¿¿wny bohater spektaklu, decyduje si¿ na ostateczn¿, fundamentaln¿ konfrontacj¿ z uczniem. Ta konfrontacja to rozmowa – pojedynek, w kt¿rej or¿¿em jest przes¿anie o wyj¿tkowej dla wszystkich wymowie: cz¿owiek ma niezbywalne, samodzielne prawo do podejmowania decyzji; cz¿owiek ma obowi¿zek przyj¿¿ konsekwencj¿ swoich decyzji.
Zgodnie z oczekiwaniami, bohater spektaklu wygrywa w plebiscycie „Najlepszy z najlepszych”. Podczas wywiadu „na ¿ywo” w studiu telewizyjnym, nieoczekiwanie zdradza prawd¿ o sobie i o kulisach swojego sukcesu. Konkurs zostaje powt¿rzony. Szkolna spo¿eczno¿¿ po raz drugi wybiera swojego idola. Wynik plebiscytu zostaje dok¿adnie powt¿rzony.

T. Duchnicz